Gezichten van het Antwerp Symphony Orchestra: Rita Janssen

Een orkest, dat zijn niet alleen musici op het podium. In deze reeks vertellen gezichten van voor en achter de schermen van het Antwerp Symphony Orchestra over hun roeping bij het orkest. In deze editie laten we Rita Janssen aan het woord, abonnee en sinds 2022 ook, samen met haar echtgenoot, Mecenas van het Antwerp Symphony Orchestra.

Wat motiveert jou om je als Mecenas te engageren?

De Koningin Elisabethzaal kennen we natuurlijk al veel langer. Na een eerste concert besloten we meteen een abonnement te nemen. De ervaring, de kwaliteit van de concerten, het warme, persoonlijke onthaal: dit was allemaal zo positief dat we kort na onze eerste concerten ook Mecenas werden.

Onze liefde voor de muziek en onze grote waardering voor de musici die steeds het beste van zichzelf geven, speelt voor ons natuurlijk de belangrijkste rol in die keuze. Daarnaast hebben we ook een soft spot voor de omgeving (de Zoo), die we kennen sinds onze kleutertijd. Met ons Mecenaat willen we de rijke muzikale traditie die Antwerpen als meer dan 150 jaar lang kenmerkt, verder steunen.

Wat was tot nu toe je favoriete moment bij het orkest? 

Een uitzonderlijk moment was voor ons de uitvoering van de Leningradsymfonie van Sjostakovitsj (op 21.04.2023 onder leiding van Jaap Van Zweden, red.). We woonden zelf 5 jaar in Moskou en kennen de turbulente geschiedenis van Rusland in de twintigste eeuw maar al te goed. Het beleg van en de slag om Leningrad waren onmenselijk. Sjostakovitsj, een tragische figuur die zelf ontzettend geviseerd werd door het regime, schreef dit magistrale werk in uitzonderlijk moeilijke omstandigheden. Het “gevecht” tussen de verschillende strijkersgroepen was fenomenaal. Net zoals Jaap van Zweden die dit alles in goede banen leidde.

Andere mooie momenten waren de gesprekken met dirigenten Elim Chan en Vladimir Jurowski. Beiden zijn prachtige dirigenten met een enorm charisma, die tevens met enthousiasme en eenvoud onze veelvoudige vragen beantwoorden. Magisch. 

Waar kijk je naar uit tijdens het komende seizoen?

Een moeilijke keuze, maar dat is voor mij het Requiem van Vakhtang Kakhidze. Ik ben net terug van een reis in Georgië, een land dat ik meermaals bezocht en dat altijd een diepe indruk naliet. Ik ken de prachtige koren en de meerstemmige polyfonie, maar het Requiem is voor mij een première. Ik beluisterde het meermaals en was verrast door de originaliteit en de wisselwerking tussen koren en solo’s, het groots dramatische (geheel in lijn met de indrukwekkende pracht van de Kaukasus) en de intimiteit van een kindersolo. Ik kijk vol verwachting naar de live uitvoering in november in het kader van het Europalia- festival, dit jaar gewijd aan Georgië.